دستیابی به طول عمر بیشتر با بررسی یک پروتئین تنظیمی
لینک بگیر: دانشمندان می گویند یک پروتئین موسوم به CHIP می تواند سیگنال های طولانی مدت مانند گیرنده های انسولین در سلول را به تنهایی بهتر از حالت جفتی کنترل کند و می تواند کلید زندگی طولانی تر باشد.
به گزارش لینک بگیر به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، به گفته پژوهشگران دانشگاه کلن(Cologne)، یک پروتئین به شکل واحد در مقایسه با حالت گروهی، می تواند بطور موثرتری سیگنال های پیری را تنظیم و تعدیل کند.
این پژوهشگران در مطالعه جدید خود کشف کرده اند که پروتئینی موسوم به CHIP می تواند سیگنال های زندگی طولانی مدت مانند گیرنده های انسولین را در سلول به تنهایی بهتر از حالت جفتی کنترل کند.
پروتئین CHIP در موقعیت های استرس سلولی اغلب به عنوان یک "همودایمر" - اتصال دو پروتئین یکسان - دیده می شود. عملکرد اصلی آن از بین بردن پروتئین های لطمه دیده و نادرست چین خورده است. در حقیقت CHIP، سلول را از این طریق تسویه می کند.
برای انجام این کار، CHIP با پروتئین های کمکی کار می کند تا پروتئین های اشتباه تا شده را با زنجیره های پروتئین کوچک یوبیکوتین متصل کند.
در نتیجه، سلول، پروتئین های لطمه دیده را شناسایی و حذف می کند. علاوه بر این، CHIP انتقال سیگنال گیرنده انسولین را تنظیم می کند.
یوبیکوتین(Ubiquitin) یک پروتئین تنظیمی کوچک است که تقریباً در تمامی بافت های موجودات یوکاریوتی یافت می شود. این پروتئین نخستین بار در سال ۱۹۷۵ میلادی کشف شد و بعدها خاصیت ها و مشخصاتش در ضمن دهه های ۷۰ و ۸۰ میلادی مشخص شد. چهار ژن در بدن انسان موسوم به UBB، UBC، UBA52 و RPS27A یوبیکوتین تولید می کنند.
پژوهشگران می گویند محصولات ژنی افزایش دهنده عمر نمی توانند فعال شوند، برای اینکه CHIP به گیرنده متصل شده و آنرا تجزیه می کند.
تیم تحقیقاتی به سرپرستی پروفسور "تورستن هاپ" حالا نشان داده است که CHIP ممکنست خودرا با یوبیکوتین یکی کند و از تشکیل دایمر(حالت جفتی) پیشگیری کند. آنها همین طور از سلولهای انسانی و یک نماتد موسوم به "Caenorhabditis elegans" در این آزمایش استفاده کردند.
"ویشنو بالاجی" نویسنده ارشد این مطالعه اظهار داشت: این که CHIP به تنهایی یا بصورت جفت کار کند، به وضعیت سلول بستگی دارد. تحت استرس، پروتئین های نادرست تا شده و همین طور پروتئین های کمکی زیادی وجود دارد که به CHIP متصل می شوند و از یوبیکوتین شدن خودکار، خود برچسب گذاری با یوبیکوتین جلوگیری می کنند.
وی ادامه داد: پس از آن که CHIP با موفقیت پروتئین های معیوب را پاکسازی کرد، می تواند پروتئین های کمکی را نیز برای تجزیه علامت گذاری کند. این به CHIP اجازه می دهد تا خودرا در همه جا بیان کند و باردیگر به عنوان یک مونومر عمل کند.
"تورستن هاپ" می گوید: جالب است که تعادل مونومر-دایمر CHIP در بیماریهای عصبی مختل شده است.
گام بعدی این است که پژوهشگران تعیین کنند آیا پروتئین یا گیرنده دیگری وجود دارد که مونومر CHIP با آنها تعامل داشته باشد و عملکرد آنها را کنترل کند؟
پژوهشگران بمنظور ایجاد درمان های تخصصی تر در آینده، بطور ویژه کنجکاو هستند که کدام بافت ها، اندام ها و بیماریها دارای غلظت بالاتری از مونومرها یا دایمرهای CHIP هستند.
نتایج این مطالعه در مجله Molecular Cell انتشار یافته است.
منبع: لینك بگیر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب