کهکشان راه شیری زودتر از انتظار دگرگون می شود
جریان های ماژلانی که آسمان شب را دگرگون خواهند کرد زودتر از تصور به کهکشان ما می رسند.
به گزارش لینک بگیر به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، کهکشان راه شیری با دو همسایه سرسخت خود یعنی کهکشان های کوتوله ابر ماژلانی بزرگ و کوچک(Magellanic Clouds) مسابقه طناب کشی دارد. این دو کهکشان که در مجموع وزن آنها ۱۷ میلیارد برابر خورشید است و حدود ۱۰۰ برابر از کهکشان راه شیری کم وزن ترند به آرامی توسط گرانش کهکشان ما و گرانش یکدیگر درحال متلاشی شدن هستند.
کشمکش سه میلیارد ساله این کهکشان ها سبب ایجاد کمانی بلند از گازهای داغ معروف به جریان ماژلانی(Magellanic Stream) در آسمان نیمکره جنوبی شده است. این جریان ماژلانی دنباله ابرهای ماژلانی است. سرانجام یک روز این جریان ها به کهکشان ما برخورد می کند و کهکشان راه شیری را غرق گازهای تشکیل دهنده ستارگان کرده و منظره آسمان شب را برای همیشه تغییر خواهد داد.
اما امکان دارد آن روز زودتر از آن چه تصور می کردیم فرا برسد.
طبق تحقیقات جدید که در ماه نوامبر در مجله ی "The Astrophysical Journal Letters" انتشار یافته است، جریان های ماژلانی از آنچه که پیشتر تخمین زده شده بود به کهکشان ما نزدیک تر هستند. تعدادی از پژوهشگران برپایه رصدهای اخیر از ساختار این جریان ها، تاریخچه تعامل ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک با یکدیگر و با کهکشان ما را شبیه سازی کردند. آنها دریافتند که این نوارها تنها در فاصله ۶۵ هزار سال نوری از زمین قرار دارند یعنی پنج برابر از آنچه پیش از این تصور می کردیم نزدیک ترند.
به گفته ی محققان، این یافته ها نه تنها نشان داده است که جرم این جریان ها یک پنچم آن چیزی است که پیش از این تصور می کردیم بلکه نشان داده است که آنها زودتر از تصور یعنی در حدود ۵۰ میلیون سال دیگر به کهکشان ما برخورد خواهند کرد.
تصویر هابل از ابر ماژلانی بزرگ
"اسکات لوچینی"(Scott Lucchini)، دانشجوی کارشناسی ارشد از دانشگاه "ویسکانسین مدیسون" و نویسنده اصلی این مقاله می گوید: قسمت هیجان انگیز این تحقیقات زمانی بود که مدل سازی ها این جریان ها را نزدیک تر از آن چه تصور می کردیم به کهکشان ما نشان داد. ما حالا می دانیم که این جریان ها در بخش خارجی قرص کهکشان راه شیری قرار دارند.
این ارزیابی جدید محل قرارگیری جریان های ماژلانی برپایه تحقیقاتی که سال قبل در مجله ی "نیچر"(Nature) انتشار یافت، انجام گرفت. نویسنده اصلی آن مقاله هم "لوچینی" بود. در آن تحقیقات محققان دریافتند که ابر ماژلانی بزرگ با هاله ای از گازهای یونیزه شده داغ که دمای آنها به ۵۰۰ هزار درجه سانتی گراد می رسد، احاطه شده است. این دما حدودا یک پنجم یا یک ششم دمای لایه خارجی خورشید ما است. محققان این لایه داغ را هاله ماژلانی(Magellanic Corona) نامیدند.
وجود این هاله، تاریخچه تشکیل ابرها و نوارهای ماژلانی را تغییر می دهد. این لایه داغ گازی در اطراف ابر ماژلانی بزرگ به جرم کلی کهکشان های کوتوله می افزاید و فشار را بر این دو کهکشان هنگام گذر از هاله افزایش می هد.
محققان با در نظر گرفتن این نیروها، دست به ساخت شبیه ساز کامپیوتری جدیدی زدند تا تاریخچه ابرها و جریان های ماژلانی را مدل سازی کنند. محققان کار خویش را به صورت معکوس آغاز کردند و از مکان کنونی ابرها آغاز کرده و در زمان به عقب رفتند تا به نحوه تعامل کهکشان های کوتوله طی سالهای برای رسیدن به نقطه کنونی دست یابند.
آن ها دریافتند که دو کهکشان کوتوله به مدت حدود سه میلیارد سال به دور یکدیگر می چرخیدند و در زمانی که این دو کهکشان در دام کهکشان راه شیری افتادند ابر ماژلانی کوچک خلاف جهت عقربه های ساعت به دور ابر بزرگ تر در گردش بوده است و جریان های ماژلانی ایجاد می کرده است.
برخلاف یافته های پیشین، شبیه سازی های محققان نشان داد که این جریان ها به سمت کهکشان راه شیری می آیند و از آن دور نمی شوند و در فاصله ی نزدیک ۶۵ هزار سال نوری از کهکشان ما قرار دارند. دو ابر ماژلانی در فاصله های دورتری قرار گرفته اند و یکی حدود ۱۸۰ هزار و دیگری ۲۰۰ هزار سال نوری از زمین فاصله دارد.
"اندرو فاکس"(Andrew Fox)، محقق موسسه علوم تلسکوپ فضایی در مریلند و از نویسندگان این مقاله در اطلاعیه ای اظهار داشت: اصلاح این فاصله درک ما را از جریان های ماژلانی تغییر می دهد.
این بدان معناست که هر آنچه که دانشمندان در مورد جریان های ماژلانی می دانستند باید بازبینی شود همچون زمانی که کهکشان ما آنها را به صورت کامل خواهد بلعید. هر حیاتی که ده ها میلیون سال دیگر روی زمین باشد آسمان را بگونه ای کاملا متفاوت نسبت به امروز مشاهده خواهد نمود.
منبع: لینك بگیر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب