حراج محتویات باارزش معده چند سوسک!
لینک بگیر: نمونه ای از خاک ماه که از معده سوسک ها استخراج شده به حراج گذاشته شد.
به گزارش لینک بگیر به نقل از ایسنا و به نقل از لایوساینس، یک نمونه کوچک از خاک ماه که در سال ۱۹۶۹ توسط فضانوردان ماموریت آپولو ۱۱ یعنی نخستین انسان هایی که روی سطح ماه قدم گذاشتند، به زمین بازگردانده شده است در یک حراجی به فروش می رود. این نمونه یک خاصیت منحصربه فرد دارد و آن خارج شدن از شکم سوسک است.
این گرد و غبار با دقت از معده سوسک ها استخراج شده است و سه مورد از سوسک هایی که خاک ماه را بلعیده بودند نیز جزو اقلام حراجی هستند.
"RR Auction" که یک شرکت مستقر در "نیوهمپشایر"(New Hampshire) و متخصص در یادبودهای فضایی است، این موارد را به حراج گذاشته است. این حراجی در روز پنجشنبه(۲۶ مه) شروع شده و تا ۲۳ ژوئن ادامه دارد.
"بابی لیوینگستون"(Bobby Livingston)، معاون اجرائی حراجی RR می گوید: از آنجائیکه آپولو ۱۱ مهم ترین ماموریت بوده است، هر گاه ما موردی از این ماموریت رونمایی می نماییم، به وضوح هیجان انگیز است، اما وقتی چیزی مثل سوسک دریافت می کنید که با مواد موجود در ماه تغذیه شده، نشان دهنده آنست که برنامه آپولو چقدر متنوع بوده است. برای هر یک از ما که در ۱۲ یا ۱۳ سالگی کلاس علوم داشته ایم، این اصلا چندش آور نیست بلکه فوق العاده است.
حشرات ماه
برای درک این که چگونه و چرا بعضی از نمونه های ماه سر از سیستم گوارشی سوسک کابینت(Blattellas germanica) یا سوسک های سوسری آلمانی در آورده اند، به تاریخچه مختصری در مورد حشرات ماه نیاز دارید.
در پیشبرد نخستین ماموریت برای فرود انسان روی ماه، دانشمندان بطور قطعی نمی دانستند که فضانوردان با چه چیزی روبرو خواهند شد. بااینکه کاوشگرهای رباتیک برای آزمایش فرود بر روی سطح ماه از قبل به این قمر فرستاده شده بودند، اما بعضی از برنامه ریزان این ماموریت نگران بودند که فرودگر یا فضانوردان در لایه ای ضخیم از چیزی شبیه به ماسه روان که ماه را پوشانده بود، غرق شوند. به این ترتیب، اقدامات احتیاطی برای خروج سریع از ماه اندیشیده شد تا در صورت نیاز "نیل آرمسترانگ" و "باز آلدرین" به سرعت از قمر زمین بیرون بروند.
اگرچه بیشتر زیست شناسان کاملاً مطمئن بودند که ماه فاقد هرگونه حیات بومی است، اما آنها نمی توانستند احتمال انتقال میکروب ها و "حشرات ماه" به زمین توسط فضانوردان را قطعا رد کنند. ازاین رو خدمه، فضاپیمای آنها و هر چیزی که با آنها به زمین بازگشته بود، از لحظه خروج از ماه تا چندین هفته بعد از بازگشت موفقیت آمیز به زمین برای مدت ۲۱ روز قرنطینه شدند.
در داخل "آزمایشگاه دریافت قمری"(Lunar Receiving Laboratory) که مرکز ویژه ناسا برای ایزوله کردن انسان ها و مواد ماه از دنیای خارج است، فضانوردان تحت معاینات پزشکی قرار گرفتند در حالیکه مجموعه ای از بی مهرگان از ماهی گرفته تا موش و البته سوسک ها در معرض سنگ های ماه و گرد و غبار آن قرار گرفتند تا واکنش آنها مورد بررسی قرار بگیرد.
تقریباً ۱۰ درصد از ۲۲ کیلوگرم سنگ ماه که توسط ماموریت آپولو ۱۱ به زمین بازگردانده شدند برای آزمایش های مخرب اختصاص داده شدند. بعد از آنکه این مواد به ماهی ها و حشرات خورانده شدند هیچکس انتظار نداشت باردیگر آنها را ببیند.
هیچ کس، به جز "ماریون بروکس"(Marion Brooks) حشره شناس دانشگاه سنت پل که با ناسا قرارداد بست تا سوسک هایی که از غبار ماه تغذیه کرده بودند را مطالعه کند. بااینکه دوره قرنطینه به پایان رسیده بود و هیچ یک از حیوانات(یا فضانوردان) در اثر قرار گرفتن در معرض خاک ماه جان خودرا از دست نداده بودند اما آژانس فضایی خواهان بررسی کامل تری در مورد هرگونه اثرات نامطلوب احتمالی مواد فرازمینی بر انسان یا موجودات بود.
بنابراین در حالیکه سایر پژوهشگران در سرتاسر جهان منتظر دریافت سنگ و غبار بکر ماه برای مطالعه بودند، "بروکس" نخستین کسی بود که به این نمونه ها دسترسی پیدا کرد البته نمونه هایی که در بدن هشت سوسک حفظ شده بودند.
اگرچه او توضیح داد که می تواند غبار ماه را در داخل حشرات با چشم غیر مسلح ببیند، اما آنها را شرح داد تا نمونه هایی از بافت برای مطالعه میکروسکوپی آماده کند. او با گروهی از سوسک ها کار می کرد که نیمی از غذای مصرف شده ی آنها خاک ماه و نیم دیگر غذای عادی بود به همراه مجموعه ی دیگری که خاک استریل شده ماه را بلیعده بودند.
او در آن زمان در پاسخ به یک روزنامه اظهار داشت: من هیچ شواهدی از عوامل عفونی پیدا نکردم. و افزود که هیچ نشانه ای از سمی یا خطرناک بودن خاک ماه برای سوسک ها وجود ندارد.
"بروکس" در سال ۱۹۸۶ از دانشگاه بازنشسته شد، اما مدتی پیش از آن، آنچه از کارش با نمونه های ماه باقی مانده بود را بعنوان یادگاری برداشت. او یکی از نمونه های بافت حشره، یک بخش بریده شده از روزنامه که مطالعاتش را توصیف می کرد، یک کارت پستال از "مرکز فضاپیمای سرنشین دار"(Manned Spacecraft Center) که امروزه مرکز فضایی جانسون نامیده می شود، یک کپی از لوح یادبود آپولو ۱۱ که روی ماه باقی مانده است و یک پاکت نامه یادگاری همراه با تمبر را درون یک قاب قرار داد و در مرکز آن یک ویال شیشه ای کوچک از نمونه های ماه که از آزمایش های بیولوژیکی به دست آورده بود و سه سوسک حفظ شده قرار داد.
او سپس این یادگاری ها را به دیوار خانه اش آویزان کرد.
"بروکس" در سال ۲۰۰۷ در سن ۸۹ سالگی در خانه اش درگذشت.
سه سال بعد، این قاب، همراه با دو مورد از لام های میکروسکوپی تهیه شده از سوسک هایی که از سنگ های ماه تغذیه کرده بودند و ۶۶ لام آزمایشگاهی دیگر، توسط حراجی سابق "Regency-Superior" به قیمت ۱۰ هزار دلار به فروش رسید.
ویال داخل این قاب حدود ۰.۰۰۱۴ اونس(۴۰ میلی گرم) مواد در داخل خود جای داده است. این در شرایطی است که در ماه آوریل سالجاری، حراجی "بونهامز"(Bonhams) یک نمونه میکروسکوپی از غبار ماه متعلق به ماموریت آپولو ۱۱ را که وزن آن قابل اندازه گیری نبود به قیمت ۵۰۴ هزار و ۳۷۵ دلار به حراج گذاشت.
تخمین زده می شود که موارد ذکر شده در حراجی مجدد، به قیمت ۴۰۰ هزار دلار به فروش برسند.
منبع: لینك بگیر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب